Het begon allemaal bij DHL

Oude voetballiefde verroest niet!

Na de lagere school in Schipluiden heb ik mijn vervolgopleiding genoten op de RK Technische school St Jozef aan het Lamgroen in Den Haag. Als vervoermiddel van Delft naar Den Haag Hollands Spoor werd gebruik gemaakt van de trein.Daarna was het ongeveer dertien minuten lopen naar mijn eindbestemming. Op hetzelfde tijdstip stapte regelmatig ook de bekende Delftse liedjeszanger Jules de Corte in om een bezoek te brengen aan de studio’s in Hilversum Bij het wachten op de trein kwam ik in contact met Karel Vrijhof die in Den Haag de grafisch school bezocht. Karel voetbalde bij DHL en vroeg me of dat hij mij als lid mocht opgeven. Bij het aanbrengen van vijf leden zou hij daarvoor beloond worden met een DHL-speldje. Omdat er in die tijd zowel in Schipluiden als in Den Hoorn nog geen voetbalclub bestond had ik hier wel oren naar. Met toestemming van mijn ouders werden de woorden in daden omgezet. Op deze wijze ben ik bij DHL terecht gekomen. De Hollandse Leeuwen hadden hun velden liggen aan het einde van de Bleijswijkstraat hoek Laan van Vollering. Overigens speelde daar ook DHC, Full Speed, Vita Nostra en CSVD, het latere Vitesse Delft. De velden van Concordia en BEC grensden wel aan die van CSVD en Vita Nostra maar hadden de ingang aan de Buitenwatersloot. DVC speelde aan de Engelsestraat, een steenworp afstand van DHL Ik werd ingedeeld in de eerste klasse C, het derde elftal in die klasse. Het seizoen daarop mocht ik in 1 A debuteren, waarschijnlijk door gebrek aan betere omdat ik niet echt veel voetbaltalent bezat. De teams van DHL als Katholieke Voetbalvereniging en aangesloten bij de Nederlandse Katholieke Sportbond mochten in die tijd volgens de daar opgestelde regels niet tegen neutrale verenigingen spelen en op zondags niet voor twaalf uur aan het voetballen beginnen. Het een en ander wordt toegelicht in het onderstaande.

Indien men van de lagere school het vervolg onderwijs op het Stanislas College ging volgen werden de leerlingen verplicht om lid te worden en onder de naam de van DHL SSC (St. Stanislas College) te gaan spelen. De teams van SSC voetbalden in hun eigen tenue. Het groen-wit werd verbannen en daarvoor in de plaats kwam het oranje-blauw. Het gevolg van deze tweedeling was dan ook dat de teams van DHL er niet sterker op werden en voor de saamhorigheid was het geen goede zaak. De oranje-blauwen trainden ook apart met hun eigen aangestelde trainer. In die tijd gezien misschien niet zo vreemd, maar gek bleef ik dat wel vinden. Het Aloysius College in Den Haag had zo’n zelfde instelling en speelden onder de naan van Graaf Willen II VAC en het Amsterdamse RK AVIC is een combinatie van de Amsterdamse Voetbalvereniging en het Ignatius College. Al deze colleges werden gerund door de paters Jezuïeten.

Op een geven moment kreeg trainer Arie de Wit, oud eerste elftal speler van DHC, Hollande Sport en Utrecht, de opdracht om de oranje-blauwen samen met de wit-groenen te gaan trainen. Een besluit waarvan ik als teamleider van DHL door het bestuur niet op de hoogte werd gebracht. De poppen waren aan het dansen gegaan en dat liet ik ook duidelijk blijken. Waarschijnlijk is dat een reden geweest voor de latere samensmelting.

Na verloop van tijd werd dan toch maar besloten om DHL SSC te integreren in de DHL-familie. De doelstelling om de leerlingen van het Stanislascollege in hun doen en laten, ook in hun vrije tijd te volgen en te observeren werd niet bewaarheid. Op de zaterdagen waren de leraren namelijk in geen velden of wegen te zien.

Een citaat uit een interview met Ton Spee (oud eerste elftal speler) in Delft op Zondag. Aan Ton werd gevraagd hoe zijn jeugd was verlopen ,,Goed, omdat ik leerling was van het Stanislascollege werd ik altijd in het tweede selectieteam ingedeeld, ook al was dat beter dan het eerste elftal van DHL. We speelden ook met een oranje shirt en een blauwe broek. Dat veranderde toen ik in de A-jeugd kwam. Daar werden de elftallen voor het eerst gemengd”.

Jeugdcommissielid Piet van Rijn en ondergetekende wilde wel eens de krachten meten met niet Katholieken verenigingen en trokken de stoute schoenen aan om afspraken te maken met de jeugdsecretaris van DHC, Gé Fraase Storm, voor een aantal oefenwedstrijden. De boosdoeners werden echter op het matje geroepen en werden aangesproken op een wijze dat ze een doodzonde hadden begaan. Met lood in de schoenen togen ze naar het Frisoplein om de afspraken af te zeggen. DHL moest de regels van de NKS in acht nemen! Lenig en Snel, ook een Katholieke vereniging in Den Haag dacht wat ruimer en lapte de regels aan de laars en schreven bij de Haagse Voetbalbond haar hoogste jeugdelftal in een neutrale zaterdagmiddag-competitie. Later werden de regels van de NKS wat versoepeld en mochten de RK-verenigingen wel uitkomen tegen niet Katholieke verenigingen